Góðvinir lögreglunnar

Það er nú búin að vera meiri lætin hérna. Hótelið er búið að vera pakkfullt og brjálað að gera á veitingastaðnum. Föstudagstónleikarnir voru mjög góðir, þrátt fyrir að vinkona okkar, Lauren Flanigan gat ekki komið. Fullt af fólki og flestir fóru í hlaðborðið eftir tónleikana. Í fyrsta sinn kláraðist allt og færri komust að en vildu. Restin þurfti bara að fara á a´la cart sem er náttúrulega miklu betra fyrir innkomuna okkar. Allt gekk pokkalega upp, en mikil svaka törn var það. Við vorum báðir alveg uppgefnir, enda varð þetta seint kvöld og snemma á fætur daginn eftir.

Laugardagskvöldið var svo ekkert betri. Brjálað að gera. Ég fór heim í leggju um 3 leitið. Var ekki búinn að sofna þegar Gússý kemur og vekur mig. Það var búið að brjótast inn í matargeymsluna okkar og búið að ræna kjöti. Silvía kokkur hafði komist að því þegar henni var boðið í þorpinu sínu þar sem hún býr að kaupa kjöt sem var í pökkum merkt Greyton Lodge. Hún náði að taka af honum einn pakka af beikoni og hringdi svo hingað í miklu uppnámi. Bói talaði við hana og hringdi svo strax í lögguna, sem kom strax og vildi fara að taka skýrslu. Bói rak þær út til að þær gætu reynt að hafa upp á þessum náunga. Löggan og allir vita hvað hann heitir. Hann hefur verið að vinna fyrir verktakann í húsinu þar sem við höfum geymslurnar. Hafði ekki upp á honum og kom aftur. Ég gaf skýrslu og kærði þetta. Löggan virtist ekki hafa neinn áhuga á að gera neitt nema bara fylla út einhverja pappíra. Veit ekki hvort við höldum þessu til streytu vegna þess að það getur komið sér illa fyrir Silvíu og annað starfsfólk okkar.

Ég hringdi svo strax í öryggisgæslu fyrirtækið sem vaktar hjá okkur og bað þá um extra gæslu, sérstaklega þar sem við erum með geymslurnar. Það leit ekki vel út með kvöldið. Enginn strútur, ekkert lamb og ekkert nautakjöt til. Gátum reddað lambinu og nautinu í búðinni hérna og strúturinn var bara ekki til. Við vorum mjög slegnir eftir þetta og það kom eiginlega smá uppgjöf í okkur. Hvar á þetta að enda. Eilífir þjófnaðir og vandamál. Jæja, við höfðum nú ekki tíma til að vera að velta þessu mikið fyrir okkur, enda troðfullt hótel og brjálað að gera í mat og drykkjum allan daginn.

Við skiptum liði. Gússý fór inn í eldhús til að gera forrétti og eftirrétti, ég á barinn og Bói að sinna gestum. Gestir hérna geta verið alveg ótrúlega ruddalegir, sérstaklega fólk af afrískum uppruna (Africans) og þá sérstaklega við litaða starfsfólkið okkar. Það breytir yfirleitt miklu þegar hvítur maður kemur og spjallar við starfsfólkið. Bói segist reyndar alrei hafa fengið eins mikin skít og dónaskap yfir sig eins og frá gestum. Veit ekki hvort þetta er sér “Suður Afrískt” fyrirbrigði eða hvort þetta er svona alls staðar. Hérna étur fólk upp allt af disknum sínum og kvartar, klárar vínið sitt og kvartar svo yfir því að það hafi verið skemmt. Manni er ekki gefinn séns að lagfæra. Höfum reyndar komist að því að þetta virðist vera leikur til að fá afslátt. Erum næstum hættir að falla í þá gildru.

Kvöldið gekk mjög vel. Slógum nýtt met í fjölda gesta sem voru yfir 50. Ferdi kom og spilaði á píanóið og tók með sér óperusöngkonu sem tók nokkur lög með honum. Þetta var alveg frábært. Mikil stemming og fólk almennt mjög hrifið. Og viti menn, nautakjötið sem við fengum hérna úr lokal búðinni var það besta ever. Gaucho, sem er uppáhalds steikar staðurinn okkar í Amsterdam getur farið að passa sig!

Hótelið er enn fullt og mikið bókað fyrir kvöldið. Reiknum með öðru eins kvöldi og VIÐ ERUM TIL!