Tvö blogg á sama degi - Vá

Hvernig líður mér? Ég skrifaði í skjóðuna mína fyrir nokkrum mánuðum og þá leið mér alls ekki vel, en núna líður mér ofboðslega vel – Reyndar soldið einmana og sakna Gullsins míns, en ég veit að hann kemur fljótt aftur.

En, svakalega stoltur af staffinu okkar. Þau eru þvílíkt að sýna sínar bestu hliðar og liðsandinn er STERKUR og góður.

Ég er líka stoltur af sjálfum mér. Hefur ekki liðið svona vel í langan tíma. Eins mikið og ég elska manninn minn og sakna, þá vil ég alls ekki fán hann fyrr en eitthvað jafnvægi er komið á heilsuna hans.

Svölurnar fljúga og þær eru gilltar þegar sólin skín undir þær.

AF HVERJU ÆTTUM VIÐ AÐ SELJA?

Stuðningur fólksins í bænum er ofboðslegur og staffið er bara VÁ! Val Turner kom í dag með þær fréttir að Einhver hefði farið tiL Henríettu og komist að samkomulagi við hana um að kvarta ekki milli 5-7 meðan tónleikarnir væru í gangi svo lengi sem það væru engir magnarar eða þess háttar. Fari hún til fjandas (þ.e.a.s. Henrietta) Vorum með Dj í garðinum meðan brúðkaupið var og allt í fína.

OK, fáir eða engir vinir, en þegar maður hefur ástina – hvað þarf maður meir?

Það sem við sáum fyrir okkur þegar við keyptum þetta pleis, er meira og minna það sem hefur verið að gerast eftir að við settum okkar kraft og hugsjónir í framkvæmd.

Þarf eiginlega að segja TAKK fyrir allt sem ég fékk frá ITC. Og vegna þess að án þess sem ég fékk hjá ITC (International training in Communication) hefði ég aldrei boðið Pollýönnu í heimsókn. “Breyttu áhyggjum í uppbyggjandi orku” var mottóið okkar í ITC. (Held það hafi komið frá Hjördísi vinkonu)

Merkilegt hvað fortíðin kemur oft tilbaka og styrkjir okkur og byggir okkur upp fyrir hlutina sem gerast í aunablikinu.

Voðalegt bull er þetta eða???

Ps. Gleymdi næstum ví nýjasta slúðrinu. Við Bói erum skildir::::: Gleymdi næstum því líka að nefna að það eru bara 4 fleir svefnar þangað til Lovísa og Gabríel koma, Get ekki beðið!