Reykingar

Hér gengur lífið sinn vanagang. Ég sprakk á limminu þegar Guðmundur var heima og byrjaði að reykja aftur. Leiddist bara svo svakalega mikið að vera hérna einn. Fór einn daginn upp í apótek að kaupa mér nicorette tiggjó, sem þau áttu ekki. Alltaf þegar ég fór að kaupa þetta var til eitt bréf hálfur pakki eða minna. Ótrúlegt, sérstaklega vegna þess að ég var búinn að ræða við apótekarann oft og beðið hann um að tryggja að þau hefðu nægar birgðir, Þennan dag var ekki til neitt tyggjó og ekki væntanlegt fyrr en eftir nokkra daga. Ég varð brjálaður og sagði þeim að þau væru að fokka upp lífinu mínu. Það væri nógu erfitt að hætta að reykja þó svo að það bætist ekki ofan á að þau geti ekki átt nægar birgðir af þessari vöru.

Ég fór beint í búðina og keypti mér sígarettur og byrjaði að reykja aftur. Eftir að Lovísa kom reyndum við nokkrum sinnum að hætta með litlum árangri. Gátum verið reyklaus þangað til um eftimiddaginn. Held að metið hafi verið til kl 18. Við gáfumst upp á þessu og ég hef reykt síðan. Guðmundur var nú ekkert of ánægður með mig þegar hann kom, en hefur látið mig í friði að mestu leiti með þetta. Jæja, á morgun er nýr dagur og ég er staðráðinn í að hætta og núna ætla ég að standa mig. Hlakka til meira að segja og er búinn að gera það í nokkra daga. Þetta er allt með vilja að gera og ég hef nóg af honum. Lovísa ætlar að hætta líka, en ég er nú ekki alveg viss um hversu staðráðin hún er, en það er hennar mál. Ég styð hana ef hún hættir og ef hún gefst upp. þá er það hennar mál og hefur ekkert með mig að gera.